Pojecie idiotyzmu
Pojęcie idiotyzmu obejmuje te wszystkie przypadki niedorozwoju umysłowego, w których nie doszło wcale lub tylko w niedostatecznym stopniu do wytworzenia się mowy. Najgłębsze postacie idiotyzmu stoją na poziomie noworodka lub zwierzęcia, jeżeli nie niżej. Osobniki te trzeba pielęgnować cale życie, gdyż niezdolne są nawet ręką sięgnąć po pokarm. Nie da się tu zauważyć najprostszych czynności instynktowych. Mowa w najlepszym razie ma charakter nieartykułowanego, zamazanego bełkotu i składa się co najwyżej z kilku szczątkowych wyrazów, którymi idiota uzewnętrznia swoje życzenia i uczucia. …read more
Brak zmian pochorobowych
Może tu chodzić o odległe następstwa wcześnie przebytych spraw chorobowych w znaczeniu, które wyłuszczyliśmy powyżej albo o zaburzenia rozwojowe pochodzenia wewnętrznego, których patogenezy nie da się dzisiejszymi metodami badania wykryć. Wysnuwany stąd czasem przez mendelistów wniosek, że chodzić. tutaj musi o zaburzenia dziedziczne, jest bezpodstawny i rozwieje się z chwilą udoskonalenia techniki badania. Należą tu takie wady rozwojowe, jak brak jąder komórkowych lub części mózgu, np. spoidła wielkiego, półkul mózgowych lub ich części, zaburzenia rozwojowe kory, zawojów i bruzd. …read more
Przypadki z postępującymi procesami chorobowymi mózgu
Jeżeli cierpienie rozpoczęło się wcześnie, to i tu można stwierdzić zaburzenia rozwojowe z niestosunkiem w rozroście poszczególnych części mózgu.Chorobą dziedziczy się według typu dominującego, obie płci dotknięte nią są w równej mierze. Tworzą się tu guzy w obrębie. mózgu, siatkówki, skóry, śluzówek i narządów wewnętrznych. Guzy miewają wielkość od soczewicy do śliwki. Typowe są zmiany w skórze pod postacią twardych, żółtawych guzków włóknistej budowy rozsianych najczęściej po obu stronach nosa. …read more
Chorobowe uszkodzenie mózgu
Obecność skutków pośrednich, a więc zaburzeń rozwojowych oraz ich rozmiary zależą od okresu zadziałania czynnika chorobotwórczego. Tutaj należą zaniki płatowe i połowicze mózgu, porencefalia i mikrogyria, odpowiadająca zanikowi ziarnistemu dorosłych. Porowatość jest stanem zejściowym spraw chorobowych różnej etiologii, najczęściej chodzi tu o zaburzenia krążenia i sprawy pourazowe, daleko rzadziej o następstwa przebytych zapaleń. Ogromną rolę odgrywają urazy porodowe, które można śledzić w różnych okresach począwszy od wynaczynień krwawych i ognisk rozmięknienia, a skończywszy na jamistościach i bliznach. Często spotykamy również następstwa żylnych krwotoków zastoinowych, które powstają przy przerzynaniu się główki przez kanał porodowy po pęknięciu pęcherza płodowego. …read more
Ograniczenie umysłowe
Wszystko, co powiedziano o głuptakach, dotyczy w łagodniejszym stopniu i ograniczonych umysłowo. Pojęcie to obejmuje przypadki od pogranicza z głuptactwem aż po granicę zdrowia umysłowego. Ociężałość umysłową zalicza się już do normy. Najczęściej ograniczeni zdolni są przyswoić sobie, co prawda z trudem, wiadomości z zakresu szkoły podstawowej. Wyniki te osiągają dzięki lepszej pamięci niż głuptacy, a także dzięki innym zdolnościom, umożliwiającym im rozbudzenie pewnych ambicji , zainteresowań, poczucia obowiązku lub konieczności bytu. …read more
Głuptactwo jest niedorozwojem wszystkich czynności psychicznych
Obok dobrodusznych spotyka się także głuptaków uczuciowo zimnych, brutalnych, chytrych, nieprzystępnych, upartych, z którymi trudno nawiązać łączność uczuciową. Głuptactwo jest więc właściwie niedorozwojem wszystkich czynności psychicznych, chociaż braki intelektualne rzucają się najbardziej w oczy. U wielu głuptaków rozwinięte są prymitywne uczucia wyższe, które pozwalają na zatrudnianie ich przy prostych zajęciach. Okazują wówczas pracowitość, obowiązkowość, elementarną uczciwość. W ustrojach społecznych, w których źle postawiona jest opieka społeczna, z głuptaków rekrutują się bezrobotni, włóczędzy, żebracy i prostytutki. …read more
Zdolność zapamiętywania i pamieć
Zdolność zapamiętywania i pamięć są w większości przypadków upośledzone, chociaż wszystkim psychiatrom znane są tutaj zdumiewające wyjątki. Głuptak przyswaja sobie .zazwyczaj z największą trudnością proste tworzywo doświadczenia, a jeżeli je sobie przyswoi, to nie umie z niego zrobić użytku. Trudność leży głównie w niemożności tworzenia jasnych pojęć, które zdrowemu ułatwiają nabycie, dalszego tworzywa. Zdolność przyswajania sobie często zmysłowego doświadczenia może nie być w wyższym stopniu upośledzona. Głuptak może sobie jednak przyswoić dużo wiadomości bez ich rozumienia, a więc mechanicznie. …read more
Głuptactwo
Głuptacy przewyższają idiotów tym, że drugi układ sygnalizacyjny jest u nich jako tako rozwinięty. U głębokich imbecylów mowa jest gramatycznie wadliwa, zapas słów ubogi, wymowa niedokształcona, jednakże porozumiewanie się z otoczeniem jest możliwe. Natomiast sprawdzianem w stosunku do zdrowia psychicznego jest niemożność przyswojenia sobie zupełnie lub przynajmniej w dostatecznym stopniu elementarnych wiadomości szkolnych, mimo usiłowań otoczenia w tym kierunku. Dzieci te po kilka lat powtarzają tę samą klasę. Jeżeli rozpoznają litery, to nie mogą się nauczyć łączenia ich w zgłoski lub zgłosek w wyrazy. …read more
Rozwój życia uczuciowego idioty
U wyższych idiotów życie uczuciowe może być stosunkowo dość dobrze rozwinięte. Okazują oni pewne przywiązanie do osób pielęgnujących ich, okazują radość na ich widok, wyciągają do nich ręce, podbiegają, tulą się, okazują smutek przy rozstaniu z nimi, nie chcą od innych osób przyjmować pożywienia. Osobniki te znają też osoby, które z nimi się źle obchodziły. Na ich widok okazują strach, uciekają, kryją się, krzyczą. Z niektórymi idiotami można mieć dość dobrą styczność uczuciową, a nawet intelektualną. Znają oni swoje imię, oglądają się lub podbiegają na przywołanie, rozumieją też znaczenie nazw niektórych przedmiotów, wykonują prostsze zlecenia. …read more
Triperidol i grupy leków
Drugi najbardziej rozpowszechniony z tej grupy lek totriperidol, który różni się od haloperidolu jedynie wprowadzeniem w miejsce atomu chloru trzech atomów fluoru. Synonim: Trifluoperidol. Jego właściwości kliniczne w porównaniu z haloperidolem są odmienne. Triperidol nie nadaje się do leczenia stanów maniakalnych, natomiast ma silniejsze działanie w stosunkti do zespołów paranoidalnych i jest jeszcze skuteczniejszy niż haloperidol w leczeniu postaci atymicznych i apragmatycznych schizofrenii. Szczególnie nadaje się w celu zdynamizowania autystycznych schizofreników. …read more